Ξέρω, ξέρω... θα πείτε καλό χειμώνα.
Ακόμα με τις αναμνήσεις των καλοκαιρινών διακοπών στο μυαλό μας, την αλμύρα της θάλασσας στο σώμα μας και το must χρωματάκι του ήλιου στο δέρμα μας, δεν μπορώ να πω καλό χειμώνα.
Αχ! Καλοκαιράκι... ύμνος στην τεμπελιά και στην ξεκούραση. Κακό είναι που θέλω κι' άλλο?
Φέτος οι διακοπές μου ήτανε μια επιστροφή στα παλιά. Το μυαλό μας έχει τόσες αναμνήσεις καταχωνιασμένες που δεν ήξερες ότι υπήρχαν ακόμη εκεί, και μόλις δεις ένα γνώριμο μέρος, ένα τοπίο, σου έρχονται πάλι μπροστά σου ζωντανές μαζί με τους ήχους, τις μυρωδιές και τα συναισθήματα που είχες πριν χρόνια.
Στη Σκύρο είχα ξανάπαει πριν από 4-5 χρόνια. Πολύ όμορφο νησί. Συνδυάζει τη θάλασσα και το βουνό άψογα. Χάνεσαι στα νερά της και στα δάση της. Όταν περπατάς στη Χώρα, στα σοκάκια, έχεις την εντύπωση πως μεταφέρεσαι σε άλλη εποχή. Οι ρυθμοί της είναι διαφορετικοί, ήρεμοι, ανθρώπινοι, χαλαροί.
Τα φαγητά της, όπως και το ίδιο το νησί, χαρακτηρίζονται από την ποικιλία τους. Ψάρι και κρέας, ουζακι και μπύρα, τυριά και μεζεδάκια.
Και φυσικά μετά από όλα αυτά πέρασα και την κρίση που μας πιάνει σε τέτοιες περιπτώσεις. Να μείνω εκεί. Ναι γιατί όχι? Θα ήμουν τρελή αν δεν ήθελα να ζω ήσυχα τη ζωή μου, σε ένα πανέμορφο μέρος, να δουλεύω τόσο όσο χρειάζεται για να ζω, να έχω τον χρόνο να κάνω και αλλά πράγματα πέρα από το να δουλεύω, να πάω στην παράλια ένα βραδάκι και να απολαύσω την ησυχία...
ντουπ ντουπ, η πραγματικότητα μου χτυπάει την πόρτα... ξύπνα! Υποχρεώσεις, η δουλειά μου που αγαπάω, όλοι αυτοί που περιμένουν από μένα και στηρίζονται σε μένα, η ρουτίνα που έχω συνηθίσει... ίσως να είμαι τελικά παιδί της πόλης, ίσως πάλι και όχι...
όπως και να έχει θα ξανάπαω στο νησί, για μια ή για δυο βδομάδες και ίσως για παραπάνω...
καλό χειμώνα :)
